ابر

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:

ﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮ ﻧﻪ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺩ.

ﺍﻭﻝ: ﺣﻜﻤﺖ,

ﺩﻭﻡ: ﺭﻳﺎﺳﺖ,

ﺳﻮﻡ: ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ,

ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺭﺣﻤﺖ,

ﭘﻨﺠﻢ: ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﻱ

ﺷﺸﻢ: ﻋﺬﺍﺏ

ﻫﻔﺘﻢ: ﻗﺤﻄﻲ ,

ﻫﺸﺘﻢ: ﺑﻼ,

ﻧﻬﻢ: ﻓﺘﻨﻪ.

ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﻧﺒﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

ﺍﺑﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮ ﺷﺶ ﻧﻮﻉ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭﻝ: ﺍﺑﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﺑﺎﺭﻧﺪﻩ, ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺍﺑﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﺩﻳﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻭﻱ ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺭﺳﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺍﺑﺮ ﺯﺭﺩ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯﻣﻌﺒﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺯﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻱ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺍﺑﺮ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺑﻼﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﺩ, ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﻏﺰﻭﺟﻞ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻱ, ﻧﺨﺴﺖ ﺍﺑﺮ ﺳﺮﺥ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻱ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻓﺰﺍﺭ ﺍﺑﺮ ﺳﺒﺰ, ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ, ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺋﻲ ﻳﺎﺑﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭﻱ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﻜﻮ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻋﻬﺪ, ﺻﺤﺒﺖ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﺩﺵ ﺍﺯ ﻭﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﺮﻳﻦ ﺑﺼﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻮﺍ ﻫﻤﻲ ﺭﺍﻧﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺣﻜﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﻓﺘﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻻﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ, ﺭﺳﻮﻻﻥ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻴﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺪ, ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﺍﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﺵ ﻧﻴﻜﻮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭﻱ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﻤﻲ ﻛﺮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻳﺎﺑﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ, ﺟﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻋﻠﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ.

ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩ ﻳﺎﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺨﻮﺭﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻜﻴﻤﺎﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺶ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺟﺎﺑﺮ ﻣﻐﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻣﻮﺿﻊ ﻭ ﺟﺎﺋﻲ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ. ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺑﻴﻨﺪ, ﻋﺬﺍﺏ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻛﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﻤﻲ ﺧﻮﺭﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﺋﻲ ﺭﺳﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺭﻋﺪ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺑﻴﻨﺪ, ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ, ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺑﺮﻕ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺑﻴﻨﺪ, ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻱ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺍﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺗﻨﮕﻲ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ.

ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻦ ﺍﺷﻌﺚ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﺑﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺳﺨﺘﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﻛﺖ ﻭ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻓﺮﺍﺧﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺁﺭﻧﺪ, ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻱ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻔﻴﺢ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ, ﺩﻳﺪﻥ ﻭﻱ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ.

ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣﺤﺪ ﺍﻟﻌﻨﺒﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﺑﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ, ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ; ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﮐﻔﺮ, ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﯽ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﺮ ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ, ﮐﺎﺭﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻴﺰ, ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺑﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ, ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﺑﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ, ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺒﻴﻨﺪ, ﻭ ﺁﻥ ﻓﺼﻞ, ﻓﺼﻞ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ, ﺧﻴﺮ ﻭ ﺧﻮﺷﯽ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ. ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﺮ ﺭﻓﻊ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻧﻴﺰ, ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﻣﻄﻴﻌﻲ ﺗﻬﺮﺍﻧﻲ ﮔﻮﻳﺪ:

ﻣﻌﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺑﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﺠﺴﻤﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻳﺎ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﭙﺮﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩ, ﻳﺎ ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺳﺒﺐ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺁﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﻧﺒﻲ ﻧﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺑﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺷﺶ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﺮ ﺳﻔﻴﺪ, ﺳﻴﺎﻩ, ﺯﺭﺩ, ﺳﺮﺥ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺧﺸﮏ , ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺑﺮﻱ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺍﺑﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺒﺮﺩﻫﻨﺪﻩ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﺑﺮ ﺯﺭﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻌﺒﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺯﻧﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ. ﺍﺑﺮ ﺳﺮﺥ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﺮ ﺳﺒﺰ ﺧﺮﻣﻲ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻭ ﺍﻣﺎﺭﺕ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺋﻲ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﺸﻢ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺗﻨﺪﻱ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺑﺮﻕ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﺑﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.