بادرها کردن

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:

ﺑﺎﺩﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺩ.

ﺍﻭﻝ: ﺳﺨﻨﻲ ﺯﺷﺖ.

ﺩﻭﻡ: ﺗﻘﺒﻴﺢ ﻭ ﺑﺪ ﮔﻮﺋﻲ

ﺳﻮﻡ: ﻛﺎﺭﻱ ﻧﮑﻮﻫﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺁﻭﺭ,

ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺭﺳﻮﺍﺋﻲ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺎﺩ ﺭﺍﻋﻤﺪﺍ ﻭ ﻗﺼﺪﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺑﺪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺑﺪ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻮﺩ.

ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﺮﻳﻦ ﺑﺼﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺠﻤﻊ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ, ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻴﺪﻧﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﻲ ﺯﺷﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﻭﻱ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺳﻮﺍ ﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺩ ﻧﺮﻡ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻴﺪﻧﺪ, ﺗﺎﻭﻳﻠﺶ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺮﺩﻱ ﻫﻨﺪﻭ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ.

ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﻱ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺑﻮﻱ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﺸﻨﻴﻊ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻱ ﺍﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻮﻱ ﻧﺎﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻲ ﻓﺎﺋﺪﻩ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﻗﺼﺪ ﺑﺎﺩﻱ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺷﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻲ ﺷﻐﻞ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺍﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ.

ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣﺤﺪ ﺍﻟﻌﻨﺒﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺑﺎﺩ ﺷﮑﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ, ﺑﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﻤﻌﻨﯽ ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻏﻴﺮﺍﺧﻼﻗﯽ ﻧﻴﺰ, ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﻮﺩ.