آتش

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﺁﺗﺶ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻝ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩ

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﻭﻱ ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﮔﻮﻳﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﺁﺗﺸﻬﺎﻱ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﺋﻲ ﻣﻴﺎﻧﺠﻲ ﻛﻨﺪ, ﻣﻴﺎﻥ ﺭﻋﻴﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻱ ﺍﻭ ﺁﺗﺸﻲ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻭ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻧﻴﻜﻲ ﺭﺳﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻫﻴﺰﻡ ﺁﺗﺶ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻲ ﺯﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ.

ﺍﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺁﺗﺸﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ , ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺁﻳﺪ, ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﻭﻱ ﺛﻨﺎ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ

ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺯﻣﮕﺎﻩ, ﺁﺗﺶ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﺻﻌﺐ, ﭼﻮﻥ ﺁﺑﻠﻪ ﻭ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﻭﺳﺮﺳﺎﻡ ﻭﺳﮑﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻣﻔﺎﺟﺎﺕ.

ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺯﻣﮕﺎﻩ, ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺩ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ, ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﻲ ﺩﻳﻨﻲ ﺍﻫﻞ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻭ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ, ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺮﻳﺪ, ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻮﻳﻨﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺁﺗﺸﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﺠﺎ, ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ, ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﺑﺮ ﺭﻋﻴﺖ ﻇﻠﻢ ﺭﺳﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺁﺗﺶ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺑﻲ ﺩﻳﻨﻲ ﺑﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﻮﺩ

ﺍﮔﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻧﺞ ﺭﺳﺪ.

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:

ﺩﻳﺪﻥ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻭﺟﻪ ﺩﺍﺭﺩ:

1. ﻓﺘﻨﻪ.

2. ﺟﻨﮓ ﻭ ﻛﺎﺭﺯﺍﺭ.

3. ﻓﺴﺎﺩ.

4. ﺭﻧﺞ ﻭﺗﻌﺐ.

5. ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻲ.

6. ﺳﺨﻨﻬﺎﻱ ﺯﺷﺖ.

7. ﻣﻨﻊ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﮐﺎﻡ ﻣﺮﺍﺩ.

8. ﺧﺸﻢ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ

9. ﮐﻴﻔﺮﻭﻋﻘﻮﺑﺖ

10. ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻭﺋﻲ.

11. ﺑﻴﺮﺍﻫﻲ ﻭ ﮐﺠﺮﻭﻱ

12. ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ

13. ﺭﺍﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ

14. ﻣﺼﻴﺒﺖ.

15. ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ.

16.ﺳﻮﺧﺘﻦ.

17. ﺧﺪﻣﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ.

18. ﻃﺎﻋﻮﻥ.

19. ﺳﺮﺳﺎﻡ.

20. ﺁﺑﻠﻪ.

21. ﮔﺸﺎﻳﺶ ﮐﺎﺭﻫﺎ.

22. ﻓﻀﻴﻠﺖ.

23. ﻣﺎﻝ ﺣﺮﺍﻡ.

24. ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻱ.

25. ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ.

ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﻧﺒﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺁﺗﺶ ﺑﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻭ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺮ ﻭﻱ ﺳﺘﻢ ﻛﻨﺪ, ﻟﻴﻜﻦ ﺯﻭﺩ ﺧﻼﺻﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﺋﻲ ﻳﺎﺑﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﻭﻱ ﺭﺍ ﻧﺴﻮﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ ﺑﻪ ﻛﺮﺍﻫﺖ, ﺳﻔﺮﻱ ﻛﺪ

ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻒ ﻭ ﺳﻮﺯ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﺖ ﺗﺐ, ﺑﻴﻤﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺳﺨﺘﮕﻲ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺪ,

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﻱ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻫﻤﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻬﻢ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻭ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺪﻭ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺑﻮﺩ, ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﻭ ﺁﺑﻠﻪ ﻭ ﺳﺮﺧﭽﻪ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺎﻧﺪ,

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ, ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺭﺳﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺩ ﺑﻮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﺎﻝ ﺣﺮﺍﻡ, ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺗﻴﻤﺎﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﺎ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ, ﮔﺮﻣﻲ ﻭ ﺗﻴﺲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻛﻨﺪ

ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ﮔﻮﻳﺪ:

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻤﻲ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ, ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺍﻓﻜﻨﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﻻﻱ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻻﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺩﻫﺪ, ﻳﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﻲ ﺍﺭﺯﺩ, ﺑﻪ ﺳﻪ ﺩﺭﻡ ﻓﺮﻭﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﺷﻔﻘﺖ ﻧﺒﺮﺩ,

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺟﻮﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻓﺘﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻛﻨﺪ, ﻳﺎ ﺍﺯ ﺳﺒﺐ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺁﺗﺸﻲ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻤﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻊ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺘﺪ

ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﻭﻱ, ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻛﻨﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻱ ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻲ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺋﻲ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ, ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﻫﻤﻲ ﺩﺍﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻊ, ﺟﻨﮓ ﻭ ﻛﺎﺭﺯﺍﺭ ﺑﻮﺩ, ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺻﻌﺐ ﺍﻓﺘﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺧﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﺑﺮﺧﻲ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭﺭﺍ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺑﺪﺍﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻛﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻊ.

ﺍﮔﺮ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﺮﻭﻍ ﻧﺪﺍﺷﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺻﻌﺐ ﻛﻨﺪ.

ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺩ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﻧﺪﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻴﻔﺘﺎﺩ, ﺷﻬﺮﻱ ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻪ ﻳﺎ ﺳﺮﺍﺋﻲ ﺑﺴﻮﺧﺖ, ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺑﻼ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ, ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻊ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻫﻤﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺩﺭﺟﺎﺋﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩ, ﻟﻴﻜﻦ ﮔﺰﻧﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ, ﮔﻔﺘﮕﻮﻱ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ.