این‌همه هزینه برای هسته‌ای که کشور را به این روز سیاه نشانده، صرفاً برای یک درصد از برق کشور است؟
نه دیروز جناب کمال خرازی و نه امروز جناب محمدجواد لاریجانی، مطلب جدیدی پیرامون فعالیت‌های هسته‌ای‌مان نگفتند. هردو بزرگوار در حقیقت همان مطلبی را تکرار کردند که سال‌هاست اسرائیلی‌ها می‌گویند: هدف اصلی ایران از فعالیت‌های هسته‌ای‌اش، در حقیقت دستیابی به توان ساخت سلاح هسته‌ای است؛ علیرغم همۀ قسم و آیه‌هایی که در خصوص صلح‌آمیز بودن مقاصدش یاد می‌کند.
و الا چگونه می‌شود پذیرفت که سی‌سال تلاش و صرف هزاران میلیارد دلار هزینه، صرفاً برای چیزی در حدود یک درصد از برق کشور باشد؟(کل تولید برق کشور، ۸۰هزار مگاوات می‌باشد و نیروگاه بوشهر ۱۰۰۰مگاوات برق تولید می‌کند). جدای از توانایی تولید سلاح، مسئولین نظام بسرعت دریافتند که از هسته‌ای می‌توان بعنوان ابزاری در چانه‌زنی با غرب بهره‌برداری کرد. و این دو عامل شدند دلیل اصلی فعالیت‌های هسته‌ای ایران.
۹سال پیش در ابتداء دولت اول آقای روحانی که نه برجامی در کار بود و نه هنوز مذاکرات جدی در وین براه نیفتاده بود، وزارت خارجه کنفرانسی ترتیبی می‌دهد پیرامون فعالیت‌های هسته‌ای کشور با شرکت برخی از مذاکره‌کنندگان قبلی در دولت آقای احمدی‌نژاد، تیم جدید مذاکره‌کننده که تازه می‌خواستند راهی ژنو شوند و برخی دانشگاهیان. آنروزها هسته‌ای بت بود و فقط می‌بایستی تقدیس می‌شد. هسته‌ای حق مسلم ما بود که غربی‌های زورگو آنرا از ملت بزرگ و آزادۀ ایران دریغ کرده بودند؛ در حالیکه اگر ایران به تکنولوژی هسته‌ای دست می‌یافت، دروازه‌های علوم پیشرفته یکی پس از دیگری بر رویش گشوده می‌شدند و غربی‌ها هم بمنظور جلوگیری از دستیابی ایران به دانش‌های پیشرفته با برنامه‌های هسته‌ای ما مخالفت می‌ورزیدند. یکی پس از دیگری، سخنرانی‌های آنروز هم حول این محورها بودند. از جمله سخنرانی جناب «عباس عراقچی» که در کنار جناب ظریف، بعدها مذاکره‌کنندۀ اصلی‌مان شدند. بعد از پایان سخنرانی مشارالیه، از ایشان پرسیدم که: جناب عراقچی، اگر سال‌ها بعد نوۀتان از شما بپرسد که پدربزرگ، این‌همه که خرج هسته‌ای شد، اگر صرف آب مملکت شده بود، آیا مردم ایران امروز خوشبخت‌تر نمی‌بودند، چه‌جوابی باو خواهید داد؟
بعد از گذشت ۳۰سال از سرگیری هسته‌ای و هزینۀ گزافی که کشور را باین روز انداخته، می‌توان این سئوال را هم به پرسش نوۀ دکتر عراقچی افزود که آیا افزوده شدن یک درصد به تولید برق کشور، ارزش بخاک سیاه نشستن کشور را داشت؟