مغالطه توسل به اکثریت / مغالطه ناشی از یک پیش فرض نادرست
خلاصه مغالطه توسل به اکثریت این اعتقاد است که اکثریت همیشه درست میگویند. یعنی اگر در مجموعه تعداد زیادی از اعضا از یک نظریه حمایت کردند باید به صحت این نظریه اذعان کرد. به تعبیر دیگر این مغالطه وقتی صورت می گیرد که تعداد زیاد طرفداران یک مطلب را دلیل بر درستی و صحت آن مطلب بدانیم.
در حالی که حکم عقل و مطالعه تاریخ نشان می‌دهد که هرگز اعتقاد اکثریت مردم ، نشان به درستی یک اعتقاد نبوده و نیست.
نه زیاد بودن طرفداران یک مطلب الزامن نشانه ی درستی آن مطلب است و نه کم بودن آنها ، نشانه و دلیل خطا و نادرست بودن آن
مثال:
در شهرهای بزرگ هم اکنون ، همه شهروندان در آپارتمانهای کوچک زندگی می کنند ، شما هم باید این زندگی را بپذیرید.
بحث درستی وخطای یک اعتقاد یا مجموعه ای از عقاید ، نباید با بحث حقوق اجتماعی افراد و جامعه ، خلط شود.
این موضوع که خداوند انسان را آزاد آفریده و حق تعیین سرنوشت ، حق طبیعی افراد است اصلی پذیرفته شده است و حتی در کشورهایی که دموکراسی عرفی را نپذیرفته اند کمتر جرئت انکار آن پیدا میشود.
اما این که انسان ها (حتی آن انسان هایی طبق تعاریف دارای صحت عقل شناخته شوند ) ممکن است در صورت داشتن حق انتخاب خطا کنند (معنای حق انتخاب همین است) و این که اکثریت و حتی گاهی همه ی افراد ممکن است خطا کنند و بر موضعی اشتباه ، بارای خود یا به طرق دیگر صحه بگذارند بحث دیگراست و دلیل بر گرفتن حقوق طبیعی جامعه نمیشود.
چنانکه ممکن است شخص کارگری ، پس از دریافت دستمزد آن را را در راه نابجاخرج کند.امااین دلیلی برای نپرداختن حقوق نیست.
مگر در شرایط خاص (افراد مجنون وصغیر) که باید در دادگاه ثابت شودوکفیل تعیین شود.
ناگر قرار بود صحت یک برنامه از سوی تعداد طرفدارانش سنجیده شود ، هیچگاه هیچ اندیشه جدیدی پذیرفته نمی شد ، همواره یک ایده جدید ، به عنوان یک نظریه بی اهمیت مطرح می شود که طرفداران اندکی دارد ، اما به تدریج شواهد عملی و دلایل بیشتر و بیشتری آن نظریه را تایید می کند تا اینکه می تواند بر اندیشه های موجود برتری یابد.
به عنوان مثال زمانی همه مردم معتقد به این اندیشه خطا بودند که کره زمین مرکز منظومه شمسی و حتی مرکز جهان است.اما ابن هیثم برای اولین بار گفت که زمین به دور خورشید میچرخد و این ایده به تدریج درستی خود را ثابت کرد اما برای مردم آن زمان سخت و غیرقابل قبول بود که از اندیشه خود دست بکشند زیرا می‌دیدند که در تاریخ همواره همه انسانها و همه دانشمندان آن نظریه را ابراز داشته اند.
مثال:
این یک کتاب خوب خواندنی است. تاکنون بیش از یک میلیون نسخه از آن به فروش رفته است.
در مورد مغالطه توسل به اکثریت نکته اساسی و آنچه برای اجتناب از آن باید به خاطر داشت این است که:
اعتقاد همگانی به یک عقیده هرگز ثابت می کند که آن عقیده معقول و صحیح است.
پذیرش عمومی یک روش ، نشانه درستی نیست.
استعمال گسترده از یک کالای خاص دلیلی بر مفید بودن آن کالا نمیباشد.
رای و اقبال اکثریت مردم به عنوان یک حق پذیرفتنی باشد .
اما پیش از آن و بیش از آن برای اطمینان از درستی یک اعتقاد و یا یک عمل باید دلیل های عقلی و منطقی ادعایی را مورد توجه قرار داد.
