جایگاه ماکیاولی در فلسفه سیاسی
در زبان گفتمان سیاسی واژه ای بدنام تر از ماکیاولیسم نیست. این اصطلاح را نخستین بار فرانسویان ساختند. ماکیاولی نیرنگ بازی و فریب را در بازی قدرت، اصلی ضروری و ناگزیر می دید. در ادامه بیشتر با ماکیاولیسم آشنا میشیم.
صوفی بیا که خرقه ی سالوس برکشیم
وین نقشِ زرق را خطِ بطلان به سر کشیم
نذر و فتوح صومعه در وجهِ مِی نهیم
دلق #ریا به آب خرابات برکشیم
#حافظ
در زبان گفتمان سیاسی واژه ای بدنام تر از ماکیاولیسم نیست. این اصطلاح را نخستین بار فرانسویان ساختند تا ...
ماکیاولی نیرنگ بازی و فریب را در بازی قدرت، اصلی ضروری و ناگزیر می دید. بسیاری نیز برداشت و دانش شان درباره ماکیاولی و اندیشه های وی بیش از این نیست .اما حقیقت آنست که ماکیاولی به رغم این بدنامی ، در تاریخ اندیشه سیاسی جایگاهی بس بلند دارد و پیشتاز کسانی است که در شکستن چارچوب اندیشه قرون وسطی یی و فرابردن آنان به قلمرو و اندیشه مدرن نقشی بزرگ به عهده داشته اند .اگر چه نامداری ماکیاولی به سبب کتاب شهریار است ، اما کتاب اصلی او گفتار ها ست که بیانگر بنیادهای نظری در باب ماهیت دولت و سیاست است.
ماکیاولی خود را از پیش داوری های اخلاقی قرون وسطایی درباره رفتارهای سیاسی رها کرده و با جسارتی بی مانند چشم به واقعیت رفتار و زندگی سیاسیون دوخته است.
وی آنچه را برای به دست آوردن قدرت و نگاه داشت آن ناگزیر است با چشم باز می نگرد و بی هراس و ریا باز می گوید، بدین سان است که از دیدگاه سیاست شناسان مدرن ، ماکیاولی نخستین کاونده ماهیت قدرت و پیشروِ اندیشه ی علمی در این زمینه است ،
یعنی آنجا که دیگران جلوداران صحنه را می نگریستند وی چشم به پشت صحنه دوخت و انگیزه های نهانی رخدادها را جستجو کرد.
در پس آموزههای سیاسی و مسائلی که ماکیاولی پیرامون رابطه اخلاق و سیاست پیش میآورد ، بینشی قوی و ژرف نهفته است . او می خواهد سیاست را آنچنان که هست فرا چشم نهد ، نه آنچنان که باید باشد و آرزوی هرگونه آرمانخواهیِ اخلاقی یا سیاسی است.
ماکیاولی از این جهت نیز فرزند روزگار خویش است، یعنی روزگار اوج رنسانس ایتالیا که یکی از دستاوردهای بزرگ آن کشف شگردهای نمایش اشیا در چشم انداز است.
با نگریستن به هر چیز در جایگاه خود از چشم انداز انسانی است که نظام جهان نگری قرون وسطایی از هم می پاشد و راه برای عینی نگری ( ابژکتیویته ) علمی گشوده میشود و درصده های پسین به دستاوردهای شگرف علمی میانجامد ، اما واقع نگری در پهنه رفتارهای بشری به ویژه آن جا که رفتار بشری دوست دارد خود را سخت در پس نقاب های ریاکاری و خودفریبی و دیگر فریبی پنهان کند کاریست خطرناک
وآن کس که اینگونه نقاب از چهره رفتار بشری و معنای آن میکشد از سوی ریاکاری بشری یا آرمانخواهی ساده دلانه ، خود را با خطرناک ترین حمله ها درگیر می کند.
ماکیاولی چنین سرنوشتی داشته است.
مقدمه کتاب شهریار
ترجمه استاد داریوش آشوری
خاصیت می یا شراب ، از بین بردن حجاب های ریاکارانه است = مستی و راستی
#فلسفه_سیاسی
#ماکیاولی
#ماکیاولیسم
#سیاسی
#لیبرالیسم
تمیز ارزش واقعیت
مغالطه خلط تبیین و ترویج
مغالطه آرزو اندیشی
قلعه حیوانات
ماکیاولی (سرگذشت فلسفه)
آزادی موافق ، نه آزادی مخالف