جنبش دانشجویی: «متعهد و انقلابی» یا «فریب‌خورده و ناآگاه»؟
جناب حجت‌الاسلام رئیسی به‌مناسبت ۱۶ آذر، در دانشگاه شهید بهشتی، هم تلاش‌های ضد استعماری و ضد استبدادی دانشجویان را ستودند؛ و هم در عین حال، آن جملۀ معروف مسئولین نظام که «دانشگاه نبایستی به باشگاه احزاب تبدیل شود» را تکرار کردند. ۴۵ سال است که این دوگانگی در رابطه با فعالیت‌های دانشجویی حل نشده. بالأخره فعالیت‌های دانشجویی امری مطلوب و پسندیده است، و یا آن‌که نامطلوب و دانشجویان در دانشگاه صرفاً می‌بایستی درس بخوانند و به مسائل سیاسی نپردازند؟
فهم این دوگانگی اتفاقاً چندان پیچیده نیست. مطلوب‌بودن فعالیت سیاسی دانشجویان در دانشگاه بستگی به جهت‌گیری سیاسی فعالیت‌ها دارد. اگر فعالیت‌ها همسو و در جهت همراهی با سیاست‌ها و باورهای نظام باشد، دانشجویان می‌شوند «مسئول»، «متعهد»، «انقلابی»، «آگاه» و «بیدار». اما اگر زبانم لال، در مخالفت، اعتراض و انتقاد با نظام باشد، در آن‌صورت جایگاه دانشجویان از مسئول، آگاه، متعهد و انقلابی، تقلیل می‌یابد به «فریب‌خورده»، «بازی‌خورده»، و «پیادۀ نظام دشمن». دانشجویان نبایستی دانشگاه را به باشگاه سیاسی تبدیل نمایند و به احزاب هم تذکر و اخطار داده می‌شود که دانشگاه‌ها را تبدیل به پایگاه نکنند و از دانشجویان به‌عنوان نیروی سیاسی و پیادۀ نظام استفاده نکنند. در دانشگاه‌ها یارگیری و عضوگیری نکنند و از دانشجویان بهره‌برداری و سوء استفادۀ سیاسی نکنند.
?️اگر دانشجویان همراه حکومت شعار «مرگ بر آمریکا» بدهند، مبیّن آن است که دانشجویان ایران چقدر آگاه‌اند. اما اگر علیه «حجاب اجباری»، «اعتراض» نمایند، آن‌قدر از نظر سیاسی ناآگاه‌اند که احزاب و جریانات سیاسی می‌توانند به آسانی در دانشگاه‌ها نفوذ کرده و دانشجویان را به انحراف بکشانند.
جز وصل تو دل به هر چه بستم توبه
بی‌یاد تو هر جا که نشستم توبه
در حضرت تو، توبه شکستم صدبار
زین توبه که صدبار شکستم توبه.
?️به‌یاد شهدای ۱۶ آذر.
