معمولاً از پل رازینیه فرانسوی به‌عنوان بنیانگذار این مکتب یاد می‌کنند. رازینیه در زمان جنگ دوّم جهانی از اعضای جنبش مقاومت فرانسه بود که به‌وسیله گشتاپو دستگیر شد و به اردوگاه بوخنوالد اعزام گردید و تا پایان جنگ در اردوگاه‌های مختلف نازی زندانی بود. پس از جنگ وی عالی‌ترین نشان مقاومت را از دولت فرانسه دریافت کرد و سپس به عرصه تحقیقات تاریخی روی آورد، در زمینه جنگ دوّم جهانی به تحقیق و انتشار کتاب پرداخت و از جمله به ترسیم وضع اسفناک اردوگاه‌های جنگی نازی دست زد. ولی او بتدریج در جریان تحقیقش به نظراتی رسید که تصویر رسمی را کاملاً نفی می‌کرد. امروزه دو مورخ صاحب نام به عنوان مهمترین هواداران مکتب تاریخنگارى واقعى شناخته مىشوند: اولى،دیوید ایروینگ انگلیسى است. ایروینگ مورخ بسیار معتبرى است، در حدى که برخى نشریات سرشناس انگلیسى نوشتهاند هیچ کس نمىتواند درباره جنگ دوم جهانى کار کند و پروفسور ایروینگ را نادیده بگیرد. دومین مورخ سرشناس هوادار مکتب تاریخنگارى واقعى، رابرت فوریسون فرانسوى است. پروفسور فوریسون و خانوادهاش، نیز مانند رازینیه، در زمان جنگ از آلمانىها آزار فراوان دیده بودند. او مؤلف کتابهاى متعددى است و ثابت مىکند که اتاق گاز و سیاست امحاء جمعى یهودیان صحت ندارد. فرد صاحب نام دیگر در این عرصه فرد لوختر آمریکایى است. لوختر مورخ نیست بلکه مهندس متخصص ساختمان زندان است. او براى تحقیق به لهستان رفت و در بازگشت گزارش 196 صفحهاى خود را منتشر کرد که به گزارش لوختر معروف است. او در این گزارش وجود اتاقهاى گاز را منکر شد. در این زمینه افراد سرشناس دیگرى نیز کار کردهاند: گرمار رودلف مؤلف کتابى در انکار اتاقهاى گاز آشویتس است. ارنست زوندل کانادایى کتابى نوشته با عنوان «آیا واقعا شش میلیون نفر کشته شده‌اند؟» دیوید هوگان کتابى دارد با عنوان «افسانه شش میلیون نفر». دکتر بروزات تحقیقى دارد درباره اتاقهاى گاز در داخائو و اثبات مىکند که نه در داخائو، نه در بوخنوالد و نه در سایر اردوگاههاى آلمانى اتاق گاز براى کشتار یهودیان و سایر زندانیان وجود نداشته است. و بالاخره رژه گارودى، عضو جنبش مقاومت فرانسه در زمان جنگ دوم است که او نیز، بر اساس تحقیقات محققین پیشگفته نشان مىدهد که هالوکاست صحت ندارد و یک افسانه ساختگى است.
این گروه در ادامه کار خود سه سوال عمده مطرح کرده اند و آن را در اسناد تاریخی موجود بررسی کردند:
1- تعداد یهودیان کشته شده در جنگ جهانی دوم از بین سالهایی که صهیونیستها مدعی سوزانده شدن یهودیان هستن
2- روش های کشته شدن و یا مردن آنها
3- دلایل تارخی (در صورت اثبات قتل عام یهودیان)
دلایل این گروه
1- اگر فرض کنیم که سوزاندن یهودیان اتفاق افتاده باشد، باید یادآور شد که این تنها اتفاقی نیست که طی آن تعداد زیادی انسان با هم می میرند و اتفاقات از این دست حتی در همین قرن بیستم بسیار اتفاق افتاده است.
2- هیچ کوره آدم سوزی یا اتاق گازی وجود نداشته است. و دلیل آن هم این است که آیا امکان دارد سوزاندن 6 میلیون انسان که در طول 2 یا 3 سال انجام شده، هیچ مدرک تاریخی یا جغرافیایی از خود برجای نگذاشته باشد.
هیچ مدرک تاریخی، هیچ عکس یا نقشه ای، یا هیچ نشانه موجود در محل مورد ادعا. هیچ چیز!!
این امر به قدری واضح بوده که حتی در بعضی موارد تاریخ دانان و تاریخ نویسان صهیونیست هم مجبور به اقرار آن شده اند. از جمله در دهه 1980 یکی از یهودیان به نام پرفسور آرنو مایر (Arno mayer) اقرار کرده "منابع موجود برای تحقیق در مورد اتاقهای گاز کم و غیر قابل اعتماداند".
و این روشن می کند که اگر مدارکی وجود داشت، وی را مجبور به بیان این موضوع نمی کرد.
علاوه بر اینها اظهارات تمام کسانی که در نزدیکی آن اردوگاهها (که ادعا می شود هولوکاست در آنها صورت گرفته) زندگی کرده اند و حتی نجات یافتگان همان اردوگاهها که صحت هولوکاست را رد کرده اند، نادیده گرفته می شود.
اسناد باقی مانده از جنگ جهانی دوم، نه تنها هولوکاست را تائید نمی کنند، بلکه به روشنی آن را رد هم می کنند! از جمله عکسهای هوایی که از آن دوران باقی مانده مدارک خوبی برای عدم وجود کوره های آدم سوزی هستند.
3- اطلاعات آماری نشان می دهد که 6 میلیون حدود 500 برابر یهودیان کشته شده در آن زمان است!
4- جنگ جهانی دوم یک جنگ خانمان سوز برای تمام بشریت بود، نه تنها برای یهودیان که شاید (دو درصد) %2 جمعیت آن را تشکیل می دادند.
5- هیچ سندی مبتنی بر این امر که هیتلر قصد نسل کشی یهودیان را داشته وجود ندارد.
اگر یک مرور تاریخی به اظهارات صهیونیستهای تاریخ دان و تاریخ نگار هم بیندازیم، مشاهده می شود که یکی از این افراد پرفسور مایر است که در سال 1988 اظهار داشته که بیشتر یهودیان در بین سالهای 1942 و 1945 (همان سالهایی که صهیونیستها مدعی هولوکاست هستند) بر اثر امراض طبیعی مرده اند تا بلاهای غیر طبیعی!
و حالا سوالی که مطرح می شود این است: که آیا امکان دارد این همه دروغ در مورد یک واقعه تاریخی که اصلا اتفاق نیفتاده گفته شده باشد؟
جواب این گروه به این سوال: بعضی ها در مورد هولوکاست دروغ می گویند چون به نفع آنهاست، بعضی ها دروغ می گویند چون این دروغ منافع اسرائیل را حفظ می کند. و البته تعداد زیادی هم هستند که از واقعیت بی خبرند، بر پایه تبلیغات انجام شده، واقعا فکر می کنند چنین حادثه ای اتفاق افتاده است.