❶اصلاح خواص پلاستیک و بهتر کردن خواص پلیمر ها و کاربرد آن ها | علم تجربی
اصلاح خواص پلاستیک
Repair Attribute Plastic
نگاه کلی
برای اصلاح خواص پلاستیکها مانند افزایش مقاومت گرمایی و انعطاف‌پذیری بیشتر ، معمولا از موادی به نام پُرکننده‌ها ، افزودنیه‌ا و توان‌ده‌ها استفاده می‌شود. انواع گوناگونی از این مواد برای استفاده در تصنعت پلاستیک سازی موجود هستند. این مواد به‌صورت نرم‌کننده‌ها ، پایدار کننده‌ها و … مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای توان دادن و استحکام بخشیدن به پلاستیکها ، معمولا از الیاف که به‌صورت رشته پیوسته ، پارچه حصیر و خردشده و آسیاب شده موجود هستند، استفاده می‌شود.
استحکام در مقابل دما
استحکام پلاستیکها با افزایش دما کاهش می‌یابد، شیشه ، نقطه ذوب معینی ندارد، اما با افزایش دما نرم می‌شود و بعد از نرم شدن کامل ، جاری می‌شود. گرافیت بسیار منحصر به فرد است، زیرا افزایش دما سبب استحکام آن می‌شود. اتصال‌دهنده‌های آلی نمی‌توانند مانند شیشه ، دماهای بالا را تحمل کنند و هنگامی که در اثر گرما اتصال با لیف را از دست دادند، سیستم مرکب نیز استحکام خود را از دست می‌دهد.
مواد مورد استفاده برای اصلاح مقاومت گرمایی پلاستیکها
فایبر گلاس
از توان‌ده‌های قوی و پرکار می‌باشد. این الیاف به‌صورت رشته پیچیده شده ، پارچه بافته شده و یا قطعات ریزشده و … بکار می‌رود. فایبر گلاس هنگام استفاده سائیده شده و آسیب می‌بیند، بنابراین موقع بافتن پارچه معمولا از آهار دهنده و چرب کننده استفاده می‌کنند که بعدا با یک ماده افزایش دهنده چسبندگی تعویض می‌شود.
کفدار (آرومید)
الیافی قوی و مقاوم در برابر گرما می‌باشند. در چگالی کم ، استحکام بالایی دارند و در مقابل سایش از سایر الیاف مقاومترند. برای ساختن چندلایه‌ای با کارایی زیاد و نخ قوی کننده لاستیکها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
گرانیت
الیاف گرانیت مقاوم در برابر افزایش طول در حال رشد می‌باشند. الیاف گرانیت استحکام خود را در دمای بالا به خوبی حفظ می‌کنند. از الیاف مقاوم کننده دیگر می‌توان الیاف بور (در صنایع هوا فضا) ، الیاف سیلیس (برای کاربردهای دمای بالا مانند محافظ هوا فضایی) و الیاف پنبه نسوز (در پلاستیکهای فنولی برای مثال در لنت ترمزها) و الیاف آلی مانند پنبه و نایلون و پلی‌استر (برای بهبود خواص ضربه پذیری پلاستیکهای سخت فنولی و ملامین) ، مثال زد.
دیرسوز کننده‌های پلاستیکها
مواد دیرسوز کننده برای جلوگیری از آتشگیری به بسیاری از پلاستیکها اضافه می‌شود. اکسید آنتیموان ، فسفر ، بور و کلر از مؤثرترین این مواد هستند. و آلومین آبدار به‌علت ارزان بودن استفاده‌های فراوانی دارد.
نرم کننده‌های پلاستیکها
نرم کننده‌ها ، مایعات واکنش ناپذیر یا جامدات دارای وزن مولکولی پایین هستند. این مواد را به پلاستیکهای سخت اضافه می‌کنند تا انعطاف پذیری و واکنش پذیری آنها را افزایش دهند. نرم کننده‌ها سبب جدا شدن زنجیرهای پلیمر و لیز شدن آنها می‌شود. PVC ، پلاستیکی سخت و شکننده است که با استفاده از نرم کننده‌ها ، نرم و شکل پذیر می‌شود.
بوی اتومبیل نو از تبخیر نرم کننده‌های روکش صندلی و سایر قطعات پلاستیکی اتومبیل ناشی می‌شود که در نتیجه تبخیر نرم کننده‌ها ، روکش صندلیهای اتومبیل کهنه ترک برمی‌دارد. از نرم کننده‌ها می‌توان پلی‌اتیلن گلیکول ، روغنهای هیدروکربنی ، پلی‌استرها و تری کرسیل فسفاتها و … نام برد.
پایدار کننده‌های پلاستیک در مقابل نور فرابنفش
پلاستیکهای گرما نرم در صورت عدم محافظت در مقابل اشعه فرابنفش ، در برابر نور خورشید تخریب شده و به موادی شکننده با استحکام کمتری تبدیل می‌شوند. زرد شدن جسم و کاهش خواص دیگر آن هم معمول می‌باشد. رنگدانه‌هایی مانند دوده و می‌توانند برای محافظت پلاستیک در برابر نور فرابنفش بکار روند. از مواد جذب کننده نور فرابنفش هم می‌توان استفاده کرد که بنزوفنولهای اصلاح شده متداولترین جذب کننده‌ها هستند.