صفار به معنای رویگر است. صفاریان نیز ابتدا گروهی عیار بودند ولی علیه طاهریان شورش کردند و بر سیستان چیره شدند. صفاریان ابتدا طاهریان را مغلوب کردند و بر فراه، هرات و پوشنگ دست یافتند سپس نیشابور را گرفته تا گرگان و طبرستان و ری تاختند. پس از آن بلخ، کابل، غزنه و بست را به قلمرو خود افزودند و به پایتخت خود در سیستان (زرنج) بازگشتند. آن ها سه بار به فارس حمله بردند و با عباسیان وارد جنگ شدند.
یعقوب (اولین پادشاه صفاریان) واسط را تصرف کرد و سپس به بغداد هجوم برد ولی شکست خورد، بیمار شد و درگذشت. پس از وی برادرش عمرو به سلطنت رسید. وی با شورش سامانیان در فرارود که به تحریک عباسیان بود مواجه شد و در بلخ از آن ها شکست خورده و اسیر شد. امیر اسماعیل سامانی او را در بند کرد و به بغداد فرستاد. عمرو پس از مدتی در زندان بغداد به قتل رسید.
مطالب دیگر درباره ی صفاریان